2020 – Goście

Jurij Andruchowycz

Ukraiński poeta, prozaik, piosenkarz, eseista i tłumacz. Urodzony – 1960. Laureat wielu nagród krajowych i zagranicznych, w tym Nagrody Herdera, Pokojowej Nagrody im. Ericha Marii Remarque’a, Leipziger Buchpreis, Nagrody Literackiej Europy Środkowej „Angelus” oraz Nagrody im. Hanny Arendt. Autor licznych przekładów (m.in. poezji Czesława Miłosza oraz „Sennika współczesnego” Tadeusza Konwickiego i „Sklepów cynamonowych” Brunona Schulza). Jako pieśniarz i recytator nagrał płyty: „Andruchoid” wraz z Mikołajem Trzaską oraz „Samogon”, „Cynamon (z dodatkiem Indii)” i „Absynt” z zespołem Karbido. Jego książki są wydawane w wielu krajach i tłumaczeniach, m.in. w języku angielskim, czeskim, fińskim, francuskim, hiszpańskim, niemieckim, rosyjskim, szwedzkim oraz węgierskim. Ostatnie jego książki: „Leksykon miast intymnych” (2014), „Kochankowie Justycji. Powieść parahistoryczna w ośmiu i pół odcinkach” (2019).

Wojciech Górecki

Historyk, dziennikarz, reporter, analityk, specjalizujący się w tematyce Kaukazu Północnego i Południowego. Urodzony – 1970. Zadebiutował w 1986 roku na łamach „Sztandaru Młodych”. Współpracował m.in. z „Razem”, „Gazetą Wyborczą”, „Życiem Warszawy”, „Rzeczpospolitą”, „Więzią”, „Res Publicą Nową” i „Tygodnikiem Powszechnym”. Był członkiem zespołu redakcyjnego „Tygla Kultury”, stale współpracował z „Nową Europą Wschodnią”. Współautor filmu dokumentalnego „Boskość Stalina w świetle najnowszych badań” (TVP 1998). Autor książek: „Łódź przeżyła katharsis” (1998), „Planeta Kaukaz” (2002, 2010, 2017), „La terra del vello d’oro. Viaggi in Georgia” (2009), „Toast za przodków” (2010, 2017), „Abchazja” (2013, 2017), Buran. Kirgiz wraca na koń (2018) oraz „Łódź. Miasto po przejściach” (wspólnie z Bartoszem Józefiakiem, 2020). Tłumaczony na języki chiński, czeski, gruziński, słowacki, ukraiński i włoski. W 2008 roku uhonorowany Nagrodą im. Giuseppe Mazzottiego. W 2011 roku był finalistą Nagrody im. Ryszarda Kapuścińskiego oraz został nominowany do Nagrody Literackiej Nike. W 2013 roku otrzymał Nagrodę im. Beaty Pawlak.

Boguś Janiszewski

Autor popularyzatorskich książek dla dzieci (w duecie z ilustratorem, Maxem Skorwiderem), ujętych wspólnym podtytułem: „To, o czym dorośli Ci nie mówią”. Autorzy specjalizują się w popularyzowaniu ciekawych i złożonych zagadnień. Ukazały się na półkach księgarskich takie tytuły, jak: „Ekonomia”, „Polityka”, „Mózg”, „Kosmos” „Sztuczna inteligencja”, „Rewolucje”, a także – „Wirus i inne drobne ustrojstwa”. Interesującym nas tytułem są „Mury”. Książka ta porusza bardzo ważny społeczny problem i choć wydawać by się mogło, że w dobie globalizacji i powszechnego dostępu do najnowocześniejszych technologii umożliwiających pokonywanie w krótkim czasie wielkich dystansów oraz przekazywanie idei, myśli i wartości na odległość, instytucja muru granicznego jest archaiczna, to trudno nie zauważyć, że mury wciąż powstają.

Karolina Kuszyk

Germanistka i polonistka, absolwentka Kolegium Międzywydziałowych Indywidualnych Studiów Humanistycznych, tłumaczka literatury niemieckiej i trenerka kompetencji międzykulturowych. Urodzona – 1977. Tłumaczyła na polski m.in. Ilse Aichinger, Maxa Frischa, Bernharda Schlinka, Karen Duve, Antje Rávic Strubel i André Kubiczka. Prowadzi zajęcia z przekładu literackiego i krytyki literackiej na Uniwersytecie Viadrina we Frankfurcie nad Odrą. Publikowała w „Małym Formacie”, „Zadrze”, „Kwartalniku Literackim Wyspa”, „Notesie Wydawniczym”, „Die Zeit”, „Deutschlandradio Kultur” i „Tagesspiegel Berlin”. W książce „Poniemieckie” opisuje fenomen „Ziem Odzyskanych” i związane z tym zagadnienie tożsamości. Opowiada o tym, jak biografie poniemieckich domów, rzeczy i cmentarzy splatały się z losami ich polskich spadkobierców, autorka zastanawia się także, czym jest dziś polskość i ile obcości potrafimy znieść w tym, co swoje.

Cezary Łazarewicz

Dziennikarz prasowy, reporter i publicysta. Urodzony – 1966. Pochodzi z Darłowa, mieszka w Warszawie. Pierwsze swoje teksty publikował w prasie podziemnej pod koniec lat osiemdziesiątych. Przez wiele lat był reporterem „Gazety Wyborczej”, „Przekroju”, „Polityki”, „Newsweeka”. Autor scenariuszy filmów dokumentalnych i komentator życia kraju. Opublikował m.in. zbiór reportaży „Kafka z Mrożkiem. Reportaże pomorskie„ (2012) i „Elegancki morderca” (2015). Autor książki „Tu mówi Polska: reportaże z Pomorza” (2017). Za „Żeby nie było śladów” (2016) otrzymał Nagrodę Literacką Nike, Nagrodę im. Oskara Haleckiego przyznawaną dla najlepszych książek popularnonaukowych poświęconych historii Polski w XX wieku oraz Nagrodę MediaTory w kategorii Obserwator. Ostatnio wydał: „Czasy nadchodzą nowe”, współautor: Ewa Winnicka (2018) i „Nic osobistego. Sprawa Janusza Walusia” (2019).

Andrzej Muszyński

Pisarz, reportażysta, podróżnik i poeta. Urodzony – 1984. Pochodzi z Krzykawy. Absolwent prawa na Uniwersytecie Jagiellońskim. Jest pierwszym stypendystą Fundacji „Herodot” im. Ryszarda Kapuścińskiego i laureatem konkursu na najlepsze opowiadanie na Międzynarodowym Festiwalu Opowiadania we Wrocławiu. Publikuje w prasie i pismach literackich. Podróżuje, ale to tylko pretekst do powrotu do prowincjonalnych korzeni, o których pisze w swojej prozie. Wyróżniony ogólnopolskimi nagrodami podróżniczymi m.in. za trawers puszczy Minkébé w Gabonie oraz za wyprawę w Himalaje Birmańskie. Samotnie przeszedł pieszo pustynię Atakama. Autor zbioru reportaży „Południe” (2013). Ostatnie jego ksiązki: „Podkrzywdzie” (2015) i „Fajrant” (2017).

Daniel Odija

Pisarz, dziennikarz, publicysta i animator kultury. Urodzony – 1974. Mieszka w Słupsku. Studiował polonistykę na Uniwersytecie Gdańskim. Publikował m.in. w „Tygodniku Powszechnym”, „Gazecie Wyborczej”, „Playboyu” oraz antologiach literatury współczesnej. Jego opowiadania zostały przetłumaczone na kilkanaście języków, a powieści ukazały się w przekładzie na język francuski, niemiecki i ukraiński. Jest autorem opowiadań oraz powieści, z których „Tartak” znalazł się finale Nagrody Nike 2004, był także nominowany do Nagrody im. Józefa Mackiewicza. „Niech to nie będzie sen” w roku 2009 był nominowany do Europejskiej Nagrody Literackiej. „Kronika umarłych” przez Poznańskie Towarzystwo Wydawców Książek została uznana za „Książkę zimy 2009/2010” i była nominowana do Nagrody Nike 2011. Odija jest także autorem słuchowisk, komentarzy do filmów dokumentalnych, libretta do baletu „Sny o wolności” oraz współscenarzystą krótkometrażowego filmu fabularnego „Basia z Podlasia”. Ostatnie jego książki: „Przezroczyste głowy” (2018), „Rita, komiks”, rys. Wojciech Stefaniec (2019).

Agnieszka Pajączkowska

Absolwentka Instytutu Kultury Polskiej UW, kulturoznawczyni, twórczyni projektów fotograficznych, kulturalnych i edukacyjnych, kuratorka wystaw fotograficznych, animatorka kultury. Urodzona – 1986. W latach 2012–2016 prowadziła Wędrowny Zakład Fotograficzny; jeżdżąc 30-letnim volkswagenem T3 wzdłuż wschodniej granicy Polski, oferowała mieszkańcom wiosek wykonanie zdjęcia portretowego w zamian na jedzenie i opowieści. Stypendystka Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w obszarze „Sztuki wizualne”. Laureatka konkursu Kulturysta Roku 2016 – nagrody przyznawanej przez Radiowy Dom Kultury. Publikowała m.in. w „Kontekstach”, „Zagładzie Żydów”, „Widoku”, „małej kulturze współczesnej”, „Res Publice”, „Krytyce Politycznej”, „Wysokich Obcasach”. W 2019 roku wydała wraz z Aleksandrą Zbroją książkę „A co wyście myślały? Spotkania z kobietami z mazowieckich wsi”. Za książkę „Wędrowny zakład fotograficzny” otrzymała nominację do Nagrody im. W. Kazaneckiego.

Paweł Pieniążek

Dziennikarz i korespondent wojenny. Urodzony – 1989. Ukończył studia licencjackie na Katedrze Ukrainistyki Uniwersytetu Warszawskiego. Był redaktorem w czasopiśmie „Nowa Europa Wschodnia”, jego artykuły ukazywały się m.in. na portalu Gazeta.pl, w „Gazecie Wyborcze” i „Krytyce Politycznej”. Relacjonował ukraińską rewolucję, wojnę na Donbasie, kryzys uchodźczy i walkę irackich Kurdów z tzw. Państwem Islamskim. Stały współpracownik „Tygodnika Powszechnego”. Autor książek „Pozdrowienia z Noworosji” (2015), „Wojna, która nas zmieniła” (2017) i „Po kalifacie. Nowa wojna w Syrii” (2019). Dwukrotnie nominowany do nagrody MediaTory, a także do Nagrody im. Beaty Pawlak i Nagrody „Ambasador Nowej Europy”. Stypendysta Poynter Fellowship in Journalism na Yale University.

Anna Romaniuk

Historyczka literatury, edytorka, krytyczka literacka. Urodzona – 1980. Od 2013 roku kierowniczka Zakładu Rękopisów Biblioteki Narodowej. Członkini jury Nagrody Literackiej m.st. Warszawy. Autorka książki „Drobina białka. Motywy roślinne i zwierzęce w liryce Haliny Poświatowskiej”. Opracowała: „Dusza czyśćcowa. Wspomnienia o Stanisławie Grochowiaku” (2010), „Obecność. Wspomnienia o Czesławie Miłoszu” (2012) oraz „Wierność. Wspomnienia o Zbigniewie Herbercie” (2014). Publikowała m.in. na łamach „Nowych Książek”, „Zeszytów Literackich”, „Twórczości”, „Kwartalnika Artystycznego”, „Odry”, „Dekady Literackiej”, „Studium”, „Tygodnika Powszechnego”, „Czasu Kultury”. Stypendystka ministra kultury i dziedzictwa narodowego, ministra nauki i szkolnictwa wyższego, Funduszu Promocji Twórczości oraz Urzędu Miasta st. Warszawy. Autorka książki „Orzeszkowo 14. Historie z Podlasia”, będącej próbą zapisania świata, który odchodzi, otwarcia na to, co dawniejsze, uważne, uczciwym spisaniem widzianego i wysłuchanego.

Katarzyna Ryrych

Pisarka, poetka, nauczycielka i malarka. Urodzona – 1959. Córka krakowskiej poetki Alicji Pochylczuk i dziennikarza Sylwestra Dzikiego. Ukończyła anglistykę na Uniwersytecie Jagiellońskim. Zadebiutowała w 1981 roku tomikiem poezji „Zapiski pewnej hipiski”. Od tamtej pory wydała wiele książek dla starszych i młodszych, m.in. „Pamiętnik babuni; książka dla dzieci, wzruszająca opowieść o losach pewnej kotki ze schroniska”, „Nie-bajki; bajki dla dzieci i dorosłych” i „Siedem sowich piór” – mądre, wzruszające opowiadanie, nominowane do tytułu „Książka Roku 2009” polskiej sekcji IBBY. W II Konkursie Literackim im. Astrid Lindgren, w którym „Wyspa mojej siostry” przyniosła jej pierwszą nagrodę, otrzymała także wyróżnienie za książkę „Łopianowe pole”. Autorka książek „Pan Apoteker” (2018) i „Mała wojna” (2019). Mieszka w Wieliczce, gdzie pracuje jako nauczycielka, a wolne chwile spędza w swojej krakowskiej pracowni. Maluje, gra na wiolonczeli i fortepianie. Ma dwóch synów. Kocha zwierzęta, podróże i dobrą książkę.

Paweł Semmler

Politolog, absolwent Wydziału Nauk Społecznych UAM, adiunkt w Wyższej Szkole Umiejętności Społecznych w Poznaniu, autor artykułów naukowych poświęconych wschodniej polityce międzynarodowej. Urodzony – 1971. Autor „Krym. Znikający półwysep, poświęconej aneksji i okupacji Krymu przez Rosjan. Stale współpracuje z ukraińskimi organizacjami pozarządowymi działającymi na rzecz przywrócenia Krymu Ukrainie (m.in. Majdanem Zakordonnych Spraw w Kijowie). Książka podsumowuje i rzetelnie oddaje całą skomplikowaną rzeczywistość regionu. Współczesną narrację świetnie uzupełnia rys historyczny. Czy Rosjanie zatrzymają zaanektowany teren? Czy Ukraińcy zdobędą się na wysiłek, aby go odzyskać? Co stanie się ze społecznością tatarską i co na to wszystko opinia międzynarodowa? Ostatnio (2020) ukazała się książka „Rosja we krwi. Terroryzm dwóch dekad”. Autor rekonstruuje w niej przebieg najbardziej zuchwałych zamachów terrorystycznych w Rosji i próbuje odpowiedzieć na pytanie, co się kryje za tą agresją. Eskalacja zastałych konfliktów czy radykalizacja młodych buntowników? Kremlowskie prowokacje czy separatystyczne manifesty?

Max Skorwider

Artysta-grafik, wykładowca Uniwersytetu Artystycznego w Poznaniu. Absolwent Akademii Sztuk Pięknych w Poznaniu – Wydział Grafiki. Dyplom w zakresie grafiki warsztatowej: pracownia Litografii. W 2010 otrzymał tytuł doktora sztuki. Działa aktywnie na rynku tak artystycznym, jak i komercyjnym. Jest cenionym artystą młodego pokolenia. Zajmuje się grafiką projektową, plakatem, ilustracją prasową oraz innymi formami sztuki współczesnej. W Szkole Grafiki Komputerowej – SowaEdu prowadzi zajęcia z projektowania graficznego w pracowni Komunikacji wizualnej. Ponadto prowadzi zajęcia kreatywne rysunku i malarstwa dla dzieci, młodzieży i dorosłych. Uczestnik wystaw i konkursów, wielokrotnie nagradzany w kraju i zagranicą. Ilustrator książek dla dzieci i młodzieży, współautor graficzny książek Bogusia Janiszewskiego.

Paweł Smoleński

Dziennikarz, reporter i pisarz. Urodzony – 1959. Współpracował z pismami drugiego obiegu. Używał pseudonimu Tomasz Jerz. W 1989 został dziennikarzem „Gazety Wyborczej”. Autor kilku książek o tematyce politologicznej, m.in. „Pokolenie kryzysu”, „Salon patriotów” „Pochówek dla rezuna” (w 2003 roku otrzymał za nią Nagrodę Pojednania Polsko-Ukraińskiego) czy „Irak. Piekło w raju” (laureat Nagrody im. Kurta Schorka za teksty poświęcone Irakowi). Napisał także zbiór reportaży i esejów „Izrael już nie frunie”, za który otrzymał w 2006 roku Nagrodę im. Beaty Pawlak. W 2012 nakładem Agory S.A. wydał „Balagan. Alfabet izraelski”, subiektywny słownik-przewodnik po Izraelu. Mieszka w Warszawie. Ostatnie książki: „Królowe Mogadiszu” (2018), „Wnuki Jozuego” (2019).

Ewa Sobczak

Absolwentka PWST w Krakowie, którą ukończyła z wyróżnieniem w 1999 roku. Przedstawienia dyplomowe: „Fotel” na podstawie tekstów Moliera w reżyserii Marty Stebnickiej (spektakl muzyczny) oraz „Wesele u drobnomieszczan” Bertolta Brechta wyreżyserowane przez Tadeusza Bradeckiego (rola Panny Młodej). W 1999 roku zadebiutowała w szczecińskim Teatrze Współczesnym rolą Velvet w „Popcornie” Bena Eltona w reżyserii Anny Augustynowicz. Nagrody: Srebrna Ostroga – nagroda Towarzystwa Przyjaciół Szczecina dla wyróżniającego się młodego artysty teatru (2002); Bursztynowy Pierścień za rolę Mary w „Zwiastowaniu” Claudela (2003). Najnowsze przedstawienia z udziałem Ewy Sobczak to: „Czarownice z Salem” (reż. Adam Orzechowski, premiera: 26 maja 2019; Rebecca Nurse) i „Lepsze lasy” (reż. Tomasz Kaczorowski, prapremiera: 9 marca 2019; Matka Wilczyca/Franka/Masza).

Ewa Sobiech

Początek jej pracy artystycznej przypada na 1978 rok. Egzamin eksternistyczny aktora dramatycznego zdała w Teatrze im. C.K. Norwida w Jeleniej Górze, w którym pracowała do 1987 roku. Od 1996 roku pracuje w Teatrze Współczesnym w Szczecinie, gdzie zadebiutowała rolą Pani Robak w spektaklu „Moja wątroba jest bez sensu albo zagłada ludu” w reżyserii Anny Augustynowicz. Grała w: „Kaspar Hauser”, reż. Jakub Skrzywanek (2019) – Profesor Daumer; „Wszystko jest dobrze, jesteśmy szczęśliwi”, reż. Natalia Sołtysik (2019) – Drzewo; „Fanny i Alexander”, reż. Justyna Celeda (2018) – Panna Ester i inne. Nagrody: XXXVI Ogólnopolski Przegląd Teatrów Małych Form „Kontrapunkt” (2001); nagroda za rolę Ingi w spektaklu „Da Vinci miał rację”; Kaliskie Spotkania Teatralne 2005: wyróżnienie za rolę Serafiny Iljicznej w spektaklu „Samobójca” w reż. Anny Augustynowicz

Beata Szady

Dziennikarka i wykładowczyni akademicka. Autorka książki „Ulica mnie woła. Życiorysy z Limy”. Publikowała w „Dużym Formacie”, „Polityce”, „Tygodniku Powszechnym” i „Piśmie”. W książce „Wieczny początek. Warmia i Mazury” Beata Szady przemierza Warmię i Mazury, szukając odpowiedzi na pytanie o tożsamość. Poznaje ludzi, z całych sił pragnących uciec z kraju, z którym nie czuli się związani, spotyka katolickich księży, którzy na Mazurach przejmowali ewangelickie kościoły, rozmawia z ludźmi, którzy bez skrupułów pozyskują budulec z zabytkowych poniemieckich domów, i z tymi, którzy tworzą własną definicję tożsamości regionalnej. Łączy ich jedno – wciąż muszą zaczynać od nowa. Książka opowiada o Warmii i Mazurach z perspektywy trzech różnych grup, niejako bohaterów zbiorowych. Tych, którzy mieszkali tam przed wojną, tych, którzy przyjechali po przejściu Armii Czerwonej i tych, którzy na Warmii i Mazurach urodzili po 1945 roku.

Marta Szarejko

Dziennikarka magazynu „Elle”. Studiowała kulturoznawstwo na Uniwersytecie Warszawskim. Publikowała w „Dużym Formacie”, „Kulturze Miasta”, „Nowych Książkach”, „op. cit.”, „Chimerze”. Przez cztery lata (2008-2012) do magazynu kulturalnego „Bluszcz” pisała reportaże, recenzje i wywiady. Autorka książki o bezdomnych „Nie ma o czym mówić” (2010), za którą została nominowana do Literackiej Nagrody Angelus, oraz współautorka zbioru reportaży „Odwaga jest kobietą” (2014). Jest stypendystką Fundacji Herodot imienia Ryszarda Kapuścińskiego. W książce „Zaduch. Reportaże o obcości” rozmawia ze swoimi rówieśnikami, trzydziestolatkami, którzy przyjechali z małych miejscowości do Warszawy. Opowiadają jej o swoich kompleksach, wątpliwościach, tęsknotach. O tym, czego najbardziej im brak w mieście i czego najbardziej nie znosili na wsi. O tym, co niosą w sobie, chociaż na wieś wracają coraz rzadziej. O tym, że nigdzie nie czują się u siebie.

Ziemowit Szczerek

Dziennikarz, pisarz i tłumacz. Urodzony – 1978. Zyskał rozgłos książką „Przyjdzie Mordor i nas zje”, będącą fabularyzowanym reportażem na temat Ukrainy. Ukończył studia na kierunku Prawo oraz studia podyplomowe w zakresie nauk politycznych. Mieszka w Krakowie. Interesuje się wschodem Europy, historią alternatywną i dziwactwami geopolitycznymi, historycznymi i kulturowymi. Fascynuje go literatura i dziennikarstwo podróżnicze, a także technika „gonzo”, czyli subiektywny styl reportażu lub filmu dokumentalnego, w którym dziennikarz, reporter lub twórca, zamiast pozostawać biernym obserwatorem, angażuje się osobiście w swój materiał. Ostatnio wydał: „Tatuaż z tryzubem” (2015), „Siódemka” (2015), „Międzymorze: podróże przez prawdziwą i wyobrażoną Europę Środkową” (2017) i „Siwy Dym: albo Pięć Cywilizowanych Plemion” (2018).

Tomasz Wieczorek

Przewodnik turystyczny po Szczecinie i województwie zachodniopomorskim, z dwudziestoletnim doświadczeniem. Pomysłodawca i koordynator projektu, w ramach którego powstała zamkowa publikacja „Śladami Lubinusa. Przewodnik niezwykły”, którego jest współautorem. Twórca koncepcji zrealizowania filmu „Zamek wśród atrakcji Pomeranii”, kart edukacyjnych oraz gry planszowej po szczecińskim Zamku Książąt Pomorskich. Autor tekstu oraz koncepcji przewodnika dla dzieci pt. „Zwiedzamy Zamek”. Współautor współczesnego komentarza opracowanego do niemych taśm pod wspólnym tytułem „Zamek szczeciński”. Od lat zaangażowany w propagowanie wiedzy o Dynastii Gryfitów i ich Księstwie Pomorskim oraz Szczecinie i Mapie Lubinusa.

Agnieszka Wójcińska

Redaktorka antologii „Mur. 12 kawałków o Berlinie”. Urodzona – 1976. Z wykształcenia psycholożka. Ukończyła podyplomowe studia dziennikarskie na UW i Polską Szkołę Reportażu. Pracowała jako kelnerka, sprzedawczyni w sklepie turystycznym, wykładała na uczelni i badała rynek. Dziennikarka niezależna, tzw. „wolny strzelec”, jej teksty ukazały się m.in. w „Polityce”, „Przekroju”, „Gazecie Wyborczej”, „Zwierciadle” i „Midraszu”. Warszawianka z pochodzenia i przekonania. Uwielbia wielkomiejskość, kino i jazz. Mieszka z mężem na Saskiej Kępie. Jest również autorką książki „Reporterzy bez fikcji. Rozmowy z polskimi reporterami”.

Aleksandra Zbroja

Redaktorka, autorka, doktorantka bez happy endu. Absolwentka UW i Polskiej Szkoły Reportażu. Stypendystka „Taiwan Enrichment Scholarship”. Publikuje w „Dużym Formacie”, „Magazynie Świątecznym”, „Wysokich Obcasach”, gdzie prowadziła rubrykę „Upadłej historyczki sztuki”. Redaguje cyfrowe wydanie „Dużego Formatu”, wcześniej współprowadziła serwis wysokieobcasy.pl. Autorka, wraz z Agnieszką Pajączkowską, książki „A co wyście myślały? Spotkania z kobietami z mazowieckich wsi”. Wieś przemawia na ogół głosem rolnika szukającego żony, polityka PSL-u lub wójta i księdza z popularnego serialu. A co z kobietami? Autorki wyruszają w teren, by przywrócić do społecznego bytu te osoby, które zazwyczaj pozostają niewidoczne i niesłyszane. Rozmawiając po drodze z rolniczkami, gospodyniami, sklepowymi, przedsiębiorczyniami, bezrobotnymi. To próba oddania głosu tym, które pozostają niewidoczne i niesłyszane.